Prema Jimi Hendrixu, blues je muzika koju je lako svirati, ali teško osetiti.
vrsta muzike koja ulaskom u usi stvori u korteksu sliku polumracne prostorije zadimljene sa vise ispusenih cigara nego sto su ih Cane i Milo prosvercovali i u njoj nekog napacenog,naboranog crnca kojeg je u zivotu snaslo vise muka nego Tantala,od raznih rospija koje je nesrecno volio do globalne ekonomske krize ,kako ispusta sav taj natalozeni,komprimovani cemer kroz zvuke gitare i njegovog glasa.No, jedan domintantan utisak koji ovakva muzika ostavlja ipak je znacajno udaljava od kuku-lele zalopojke a to je utisak da onoga crnca kojeg ste zamislili savrseno boli kurac sto je zivot tesko sranje,on ce i dalje piti "one bourbon,one scotch and one beer "
Muzika koju ne slušam - živim je. I nemam petlju da za nju dam definiciju. Možda ću spoznati u trenu kada ne bude više vremena da to saopštim bilo kome.
Pozdrav i zahvalnost:
Robertu Džonsonu
Blajnd Lemon Džefersonu
Soni Boj Vilijamsu (obojici)
Ti Boun Vokeru
Ledbeliju
Džon Li Džukeru
Big Džo Vilijamsu
Hauling Vulfu
Bili Holidej
Fredi Grinu
i gomili bluzera koji znaju da sam i na njih mislio ovom prilikom.
Kad se dobar čovjek osjeća loše.
