Osnovni životni moto svakog nudiste.
Životni moto pristalica nudizma.
Kada vas dok se krećete ka autobuskoj stanici posmatra deda koji sedi na kamenu preko puta, mentalno zamenjujući ravnicu planinom, glođe travku, natapa je pljuvačkom i siluje međuzubne prostore njome. Vreba i poznat je po vrebanju... Potencijalna žrtva njegovog verbalnog iskazivanja dosade, dolazi do prvog problema- stati na mesto koje je što dalje od njega i uzdati se u njegovu presbiopiju i rizikovati da vas porazi kratkovidost autobusa. Drugo, ako se nalazite u njegovom vidnom polju, treba pokušati da mu stavite do znanja da on nije u vašem, tj. praviti se da ga ne vidite, ali ipak treba kontrolisati njegov položaj. Najčešća greška je da gubljenjem dotičnog iz vidokruga, rizikujete da dobijete njegovo prilaženje s leđa uz reči ''Kolko još imaš fakulteta? Dve godine? Treba učiti, treba!'' A najveća greška je govorenje svog imena, posle čega sledi rukovanje, uzvikivanje vašeg imena svaki put kad vas ugleda, odavanje utiska da ste u bliskom kontaktu i stvaranje slike kod ljudi da vam nije ostala nijedna godina fakulteta jer verovatno ni ne idete na njega.
Svaki jebeni dan!
