Umjetnik iz plejade frikova od Luisa Bunjuela i njegovog "Andaluzijskog psa" koga je snimao u pauzama trpanja sa Lorkom i Dalijem, koji odiše boleštinama nepojmljivim i u današnjem vremenu, pa do Pedra Almodovara kome "Un Año de Amor" izvodi trandža, dok mu u drugom filmu glavni lik opšti sa djevojkom koja je u komi.
Da bi španski režiser dobio epitet "eminentni" potrebno je da se u filmu pridržava sledećeg - što grotesknije, što odvratnije i što nenormalnije.
- Vi niste normalni! Jeste li svjesni šta tražite od mene?
- Jesi li ti glavni glumac u ovom filmu?
- Jesam!
- Jesi li potpisao ugovor u kome se pominje mogućnost sakaćenja?
- Jesam, ali mogućnost slučajnog sakaćenja!
- Reći ćemo da je bilo slučajno, još ćeš i osiguranje naplatiti!
- Ali, tražite od mene da odsječem kurac!
- Ne, senjor, daleko bilo! Ne čitav kurac! Samo malo s vrha. Moram da uhvatim taj trenutak užasa na tvom licu kako bi gledaocu prenio nepodnošljivu bol postojanja...
- Kate odvalim nogom u glavu ima da ti prenesem nepodnošljivu bol postojanja iste sekunde! Odlazim!
- Vidim ja da ću morati u ime umjetnosti da pribjegnem krajnjim mjerama... Drž' te ga, mućaćosi! Taaako...
- NEEEEEE!!!
- OLE!
