Celonoćno skidanje novih filmskih hitova preko torenta kako bi ujutru bili spremni za distribuciju na lokalnoj pijaci.
Drevna disciplina u kojoj su se sve domaće televizije takmičile u vreme sankcija. Takmičenja su se odvijala u vreme svih većih i manjih državnih, republičkih, pokrajinskih, verskih i komunističkih praznika.
Sponzori ovakvih takmičenja bili su lokalni video klubovi koji su uvek imali najsvežije filmove (često ukradene sa montažnog stola), tako da se autorska prava nisu plaćala (i svi su bili srećni).
Ukidanjem sankcija, uvođenjem raznih regulatornih tela za autorska prava i televizijski program ova disciplina je skoro u potpunosti izumrla.
Neka od osnovnih pravila discipline bila su:
1. Televizija koja uspe da emituje film pre premijere u američkim bioskopima dobijala je pet poena,
2. Trilogija nekog akcionog filma, gde je treći deo izbačen u proteklih mesec dana, donosila je četiri poena,
3. Trilogija bilo kog žanra filma, gde je treći deo izbačen u proteklih šest meseci, donosila je dva poena,
4. Filmski serijal sa više od tri nastavka donosio je broj poena jednak broju nastavaka, uz jedan dodatni poen,
5. Svaki dan neprekidnog puštanja filmova donosio je dva poena,
6. Emitovanje filma starijeg od dve godine oduzimalo je jedan poen (izuzetak je slučaj emitovanja filma iz pravila 2 i 3),
7. Repriziranje više od jednog filma emitovanog tokom prethodnog maratona kažnjavano je sa jednim negativnim poenom,
8. Emitovanje filma koji je već emitovan na nekoj drugoj televiziji kažnjavano je sa jednim negativnim poenom, dok je televizija koja je prva emitovala film bila nagrađivana sa jednim poenom,
9. Emitovanje filma koji nije holivudski blokbaster bilo je kažnjavano sa dva negativna poena,
10. Emitovanje filma za koji su plaćena autorska prava bilo je kažnjavano automatskom diskvalifikacijom iz daljeg takmičenja
Iako ova pravila nikad nisu zvanično nigde bila zapisana, sve televizije su ih u to vreme poštovala i pridržavale ih se čak ponekad i u vreme kad nije maraton.
