To je kada odete u posetu u neku od svetskih metropola,pa u okviru ponude imate oganizovane posete grobljima,kao sto je srpsko groblje u Solunu ,ili Per Lasez u Parizu.Vecina ljudi koja sa radoscu obilazi te znamenitosti,navodno uziva u arhitekturi,lepoti spomenika,parkova i sl,a u stvari,najvise uzivaju kada prodju pored groba neke poznate osobe i tada likuju,jer su oni zivi,a ovi trunu...
U Srbiji,kod ljudi koji su zbog materijalnog stanja u nemogucnosti da posecuju poznata groblja po svetu,razvio se poseban odnos prema lokalnim grobljima,gde svaki dan u ponudi imaju zanimljiv program,koji obuhvata opela ,sahrane,pomene i sl,na kojima moze da se pojede i pojede za dz.U svemu ovome najvise uziva stariji sloj stanovnistva,pretezno zenskog pola,koji ,osim sto uziva u programu,uziva i u posmatranju drugih posetilaca,koji aktivno ucestvuju u predstavi,kao familija ili prijatelji glavnog glumca,sto predstavlja cist nepotizam!
Slicna je situacija ,kada se ode i kod prijatelja ili familije ,van mesta boravka i tada su domacini presrecni jer imaju drustvo sa kojim mogu da idu na predstavu ili da pogledaju reprizu ,tako sto ce da obidju nekog pokojnika ,koji je umro ranije...
