To je onaj dečko što je mnogo iskusan da drvcem. Godinama i godinama ga on već drvi i to je podigao na nivo umetnosti i duhovne veštine. Nije on amater što ga uzme pa na sve strane, divljački, bez finese, k'o mlad Krajišnik drvnu građu. Ne, molim vas. On je gospodin. Zanatlija. On je majstor. On i njegovo drvce su jedno, ono je produžetak njegove ruke, bezmučno teče sa ritmičkim pokretima njegove izvežbane ruke. On je razvio kate, od onih najprostijih do onih koje podrazumevaju dvoručne tehnike sa saltom u nazad i recitovanjem probranih dela Alfreda Tenisona. Kada on uzme da ga drvi, on to ne radi iz uživanja. On to radi iz poštovanja prema njemu. On je toliko godina brusio svoj talentat da svaki put pokušava da samog sebe nadmaši u dužini, tehnici, neprimetnim prelazima i fokusom koji se samo može porediti sa onim nakurčenim Japancem iz "Poslednjeg samuraja" koji stalno bije Toma Kruza. Kada on završi, on to ne radi sa uživanjem koje bi imao amater, on to radi da samom sebi postavi izazov. On je kendoka i on drvi.
