Ciganmala

Epitet koji krasi brojna beogradska prigradska naselja u kojima se kuće grade bez ikakvog reda i građevinske dozvole, po random sistemu, udovoljavajući sopstvenim potrebama.
Do ciganmala se stiže uglavnom trocifrenim autobuskim linijama + x kilometara pešačenja do konačnog odredišta po neosvetljenom kaljavom sokaku.
A svuda unaokolo vreba smrt u vidu bandi pasa lutalica koje lokalni meštani uzgajaju zbog mesa i mleka. Ukoliko su gladni i žedni, što nije redak slučaj, mogu vas primorati da zažalite što ste se rodili svojim oštrim čeljustima koje je surova svakodnevica učinila nemilosrdnim prema strancima.
No ništa ne može zameniti taj osećaj slobode koji pruža pogled na beskrajno kukuruzište, voćnjake, bašte, plastenike, traktore i kombajne.
Miris dima gorućih drva i uglja u kaminima i smederevcima tokom zimskog perioda još više upotpunjuje utisak, terajući vas da se upitate kako se Knez Mihailova, Narodno pozorište, hotel Moskva, palata Albanija i gore opisana naselja svrstavaju pod jednu te istu odrednicu - grad Beograd.