Kaže se za semafor koji predugo drži crveno svetlo. Ujedno i pojava koja povezuje književnost i saobraćaj (npr. Ana Karenjina pretposlednja glava, objedinjuje oba u sebi). S obzirom na to da ruske knjižurine imaju svega sedamsto strana najmanje, pecanjem na crveno na nekom semaforu koji vodi ulevo na nekoj prometnoj prestoničkoj raskrsnici, postaje moguće pročitati klasik i u glavi, u nastavku putešestvija, analizirati likove i doći do prave poruke koju knjiga nosi. Ne čudi onda što đaci kampanjski uče i u stanju su da pročitaju ''Rat i mir'' na putu od kuće do škole.
1: Gde si do sad?
2: Ma evo tebra, uhvatilo me crveno kod Ušća.
1: Čitala se ruska književnost malo a?
2: ''Braća Karamazovi 1,2,3,4,5,6''.
