Jugoslavija je nekada bila država u kojoj su svi njeni stanovnici mogli neometano (ili relativno neometano) da prolaze republičke granice; da doručkuju u Đevđeliji, a večeraju u podnožju Julijanskih Alpa (ili da sve to urade gde god požele). Mogli su da sreću svoje saradnike i partnere iz drugih delova države, ali i celog sveta i da ugovaraju sa njima saradnju. Jedino su lopovi- usled efikasnog državnog aparata- morali da idu u zatvor.
Jugoslavije kao države danas nema. Ali zato svi lopovi sa njenog nekadašnjeg područja mogu neometano da prolaze granice novonastalih država; da doručkuju u Đevđeliji, a večeraju podno Alpa (ili sve to da urade gde god požele). Mogu da sreću svoje kolege kriminalce, iz bivše Jugoslavije, ali i celog sveta i da ugovaraju sa njima zajednički multi-milionske prevare naroda. Jedino se sav ostali narod- usled neefikasnih državnih aparata- oseća kao u zatvoru.
