Kevtanje

Patetična ali ujedno i iznenađujuće iritantna vrsta laveža, izvorno generisana od strane onih gadnih, malih i pretežno azijskih kučića, koji su se - ne znam kako i kada, ali - iskobeljali iz kinesko-japansko-tibetansko-tajlandskih menija, stigli do Evrope ( i ostatka sveta ) i tu apgrejdovali u bedan izgovor za “čovekovog najboljeg priatelja”. Elem, kako su u zemljama iz kojih originalno potiču obično gajeni kao alternativa pilećem mesu, nije ni čudo što su tom procesu poprimili i neke karakteristike pomenute rase živine...kao i određene psiho-fizičke osobenosti pacova, sa kojima su inače delili svoje skučene kaveze.

Mene, lično – dakle, kao izvikanog autora na ovom planetarno popularnom sajtu slenga i idoma ( koji vam, ako ništa drugo, na dnevnoj bazi oduzima od eventualnih seksualnih iskustava ) – ne može manje interesovati biološko-kalorijska strana priče o gorepomenutim životinjkama, još manje istorijski pregled putešestvija istih od raznoraznih vokova i ražnjeva do takmičarskih frizura, ogrlica ukrašenih rubinima i genetski modifikovanih patuljastih verzija sâmih sebe. Ne – to ću radije ostaviti cenjenoj g-đi Snežani Dakić i ostatku jednako transferogene ekipe moždanih patuljaka na analizu. Ono što me, pak, daleko više kopka u celoj priči ( a cenim i vas, dragi čitaoci ), jeste etimološko poreklo izraza iz naslova, a obzirom na njegovo značenje u savr. slengu kao vida na kurac idućeg govora nasumičnog ljudskog primerka, obavezno svađalačkog tona i moguće popujuće prirode: da li je, dakle, isti nastao 1) nekom maštovitom glasovnom promenom u kojoj je osnovna reč “ker” doživela svoju mutaciju u “kev”, ili 2) uopšte ne aludirajući na rendom iritantnu životinju kao emitera “kevtanja” već na sâmu KEVU, kao svima poznatu sledeću sličnu kategoriju? Ja bih voleo da verujem u ovo prvo, ali vera je odavno precenjena stvar...