Najčešći specijalni efekat u spotovima domaćih pevača ili prilikom njihovih nastupa u studiju. Izvođenje efekta je vrlo prosto: kamerman, najčešće na naredbu režisera, krene da pritiska te dugmiće na kameri u što je bržem ritmu moguće. Prvo +, a onog momenta kada se objektiv izduži k'o crnčev palamar, brzo - dok objektiv ne udari u telo kamere, pa iz početka. A može i prckanje tih dugmića pre nego li stignu do ekstrema, ali ogromnom učestalošću. Time dobijamo uvid u boju kapilara u oku onoga koga snimaju, da bi ubrzo imali celi pregled minijaturizovanog studija i svih "dragih gostiju" koji se šetkaju po bini, a sve to u zatvorenom ciklusu. Takođe, oni kreativniji hoće da istovremeno krive kameru levo-desno izbacujući je iz vodoravnog položaja, pa i da je malo namerno prodrmusaju. Najčešće se primenjuje na lokalnim televizijama, mada ni oni sa nacionalnom frekvencijom nisu na to imuni u potpunosti.
Dejstvo efekta na gledaoce je šaroliko; morska bolest i nagon za povraćanjem, vrtoglavica, glavobolja, pa i epi-napadi, naročito ako je još i praćeno cikom i vriskom "materijala sa najnovijeg projekta" izvođača. Takođe, pretpostavlja se da je ovo podsvesno usadilo ili barem učvrstilo odbojnost ogromnog dela populacije prema nekim muzičkim žanrovima u izvođenju naših estradnih umetnika.
Ovaj efekat je bio na vrhuncu popularnosti tokom veselih 90-tih da bi vremenom, Bogu hvala, njegova upotreba opala, ali ne i nestala.
