Medju Srbljem je u poslednjih 20 godina prilicno rasprostranjen Novi talas Religioznosti. Kao pecurke nakon kise, nikose ortodoksno ortodoksni vernici, koji odjednom saznaju da imaju slavu, saznaju i koja je to, pa nakon napamet naucenog ocenasa prave jagnjece-prasece ili riblje (zavisno od toga da li su saznali da im je slava mrsna ili posna, sto je takodje zahtevalo malo raspitivanja od starijih pripadnika porodice ili od novoizabranog svestenika) brigade, nervozno i prilicno smotano lome pogacu, mrmljaju ocenas sve u nadi da prisutni nece cuti eventualne greske, a posle krece prava stvar - odvaljivanje od hrane, alkohola i obaveznih patriotsko-cetnickih pesama, ciji se broj srazmerno povecava procentom krvi u alkoholu gostiju i samog domacina.
U isto vreme, pocinje opstenarodno strebanje najosnovnijih molitvi, datuma vecih verskih praznika (idealno sto su u kalendaru oznaceni crvenim slovima, pa lako upadaju u oci), uz nezaobilazno "tako se valja" odlazenje na liturgije (naravno, samo one za Bozic i moooooozda Vaskrs).
No nije to tako strasno...monasi imaju pune ruke posla jer je naglo porasla potraznja za brojanicama (koje njihovi "vlasnici" nosaju iskljucivo da bi dokazali da su Srbi, jer uglavnom poistovecuju svoju nacionalnost sa svojom religijom), raznim umetnickim izrazima sa religioznim motivima, ikonopisci se ubise od slikanja, ali bitno je da kinta kaplje.
Svestenici (za koje pripadnici novotalasne fanaticne religioznosti misle da su on line sa Bogom) su takodje zadovoljni, jerbo je broj krstenja, vencanja u crkvi kao i njihovo prisustvo na sa'ranama, drasticno poboljsalo njihovo finansijsko stanje.

Omiljeni muzički pravac među Japancima.