Nezvanični dan stokholmskog sindroma.
Naime, 11. septembra cijeli svijet je dužan da tuguje za gubicima "naroda" koji ga jebe od završetka drugog svjetskog rata i uz to da psuje Arape koji su se usudili da oduzmu živote 3017 ljudi (u to uračunati i njihovi).
Naravno, tog dana moramo bar na kratko zaboravi milione ljudi koji su stradali širom svijeta od američkih granata, puški i propagande ili ako ih se već sjetimo, reći da su sami krivi za svoju sudbinu.
I onda mi neko sere da su Njemci bili govna kad su tražili 50 partizana za jednog svog.
Da su u Sjevernoj Koreji fanatici jer traže da se plače kad umre njihov vođa.
Da je Iran opasnost po "stabilnost" poznatog svemira jer neće da popuši Amerima.
Da je naš narod stoka jer... zapravo možda i jeste.
