Frenk Zapa je bio čuveni američki muzičar, kompozitor, vođa benda, humorista i satiričar. Njegova karijera prožeta je borbom protiv muzičke industrije, kritičara, cenzure i manje/više svakog oblika zatucanosti. Pored britkih, duhovitih i provokativnih tekstova i "uvrnutih" (još duhovitijih) kompozicija i aranžmana ostao je upamćen i kao vanserijski gitarista. Kroz njegov bend prošli su mnogi izvrsni muzičari, između ostalog i poznati virtuoz na gitari Stiv Vej (Steve Vai). Celokupna Zapina karijera i užasno obimna diskografija mogu se rezimirati njegovom izjavom "Da li humoru ima mesta u muzici?".
Pošto je ovo Vukajlija, sad idemo na ono glavno - kakve veze ima pomenuti gospodin sa srpskim slengom?
Na ovim prostorima, Frenk Zapa je najpoznatiji zbog činjenice da Nikola, glavni baja u legendarnom domaćem filmu "Mi nismo anđeli" najviše voli Zapu. Slušati Zapu je u datom slučaju, uz načitanost, alkoholisanje, pušenje trave i promiskuitetan životni stil, merilo nečije urbanosti i stepena frajerizma (ameri bi rekli "coolness"). Naravno, mnogima koji znaju taj film napamet, od reči do reči (verovatno 85% populacije sa srpsko-hrvatskog govornog područja mlađe od 40 godina) Zapa je i dalje "šta god to bilo".
Mnogi kasniji domaći filmovi namenjeni mlađoj urbanoj populaciji imaju slične odrednice (slušaju se najnoviji Primus i Bathol Surfersi, osniva se prvi srpski dram en bejs, itd).
"Pa ja slabije slušam ove novije stvari, najviše slušam, recimo, Zapu."
