Gradski Fanđo

Interesantna kreatura, najčešće za volanom bilo kojeg Golfa, stare Bembare, ili iole snažnijeg Fijata, koja ima konstantnu želju za preticanjem i velikim brzinama na gradskim ulicama, a koji do cilja stiže istovremeno kao i kulišići, koji voze laganeze.

To je onaj lik koji me rano ujutru na prvom semaforu u Munzeu, iz ko zna koje trake iseče i nabije se tik ispred, kako bi on bio prvi na semaforskoj crti. Po paljenju zelenog svetla, munjevitom brzinom gubi se u magli, ali samo do sledećeg semafora, koji mirno prolazim i pretičem ga, jer se prilepio uz gospodina koji skreće levo. Posle par trenutaka, gradski Fanđo me još jednom pretiče, pa dok se isključujem na auto-put, primetim da je ponovo iza mene, jer se spoljna traka sporije uključuje, te Fanđo biva zaglavljen i zagrađen. Širina auto-puta, ah divote... Mirne duše povećavam brzinu na 120, ali ne lezi Vraže, evo ga ponovo naš Fanđo. Cik-cak metodom koristeći sve tri trake, uključujući i zaustavnu, a bez korišćenja migavca, prelazi znatno duži put od ostalih učesnika saobraćaja, koji se kreću pravolinijski, ali svakako uspeva u svojoj nameri i gubi se u daljini. Izlazi kao pobednik u ovom najdužem pravcu gradske piste. Ene! Evo ga sad na semaforu u Ustaničkoj tik pored mene. Opet baja turira svog Golfa Trojku. Ništa, ovoga puta ja skrećem levo, dužim, ali mirnijim putem, dok njemu, koliko vidim, malo napred maše cajkan, sa misijom da mu otkine po koju somundaru.