Najkulji košarkaš ikada sa ovih prostora. Jebe se njemu da li dobijamo Turke za četvrtfinale Evrope, i to sa jednom razlikom ili gubimo od Afrikanaca, pardon Francuza zbog zicera Savanovića. On ima onu svoju istu smor-izgubljenu facu po kojoj se da zaključiti da mu je dosadno kao Borislavu Stefanoviću na severu Kosova i Metohije. On elegantno maše svojom frizurom na kojoj mu i ćoravi Duško može pozavideti, ispucava kurčinu na sred terena, šalje lopte ne gledajući druge, i sve to mrtav hladan, na opštu zaprepašćenost prisutnih. Bradurina, koju obrije jednom godišnje, obično prilikom svakog velikog takmičenja, naraste do poluvremena, ali njega briga za to što je vukodlak. On jebe. Puno.
