Nesofisticirani izraz kojim se koriste neemancipirane osobe monotonog muzičkog ukusa kako bi definisali slušaoca rock/metal muzike, čiji je generalizovan naziv poznat i kao ''metalac''.
Karakteristično za reč je da ju najčešće koriste osobe starosnog doba 40-60 godina, koje su uglavnom odrasle na selu, izolirane od mogućnosti podučavanja o stereotipima i više muzičke edukacije od one koju je pružao tv i radio, pa su mladost proživljavale uz muziku Bore Drljače i Arsena Dedića.
Još jedna (čak i možda češća) mogućnost je da ćete naleteti na nekog isušenog, dosadnog i neisticajnog starca pod utecajem depresije stalnog konfrontiranja o sopstvenoj smrtnosti koji se bavi ribolovom i sluša mejnstrim sastave poput: AC/DC, The Rolling Stones i Deep Purple, i sebe lično definiše ''rokerom'', a u tom slučaju biste trebali biti svesni da nije apsolutno ništa učeniji o muzici od prethodno pomenutih selundrija, i također što brže nastojati se od njega odaljiti, jer će vas ubrzo čvrsto ukrojiti u jedan od svojih nostalgičnih razgovora, u kojem će konstantno pominjati činjenicu da je nekad imao dugu i bujnu kosu, i troklasno znao svirati gitaru, ali to navodno ''vremenom zaboravio'', te posle toga na duži trenutak ostaviti konverzaciju u zastojanje tog odvratnog awkward momenta da bi vas kasnije upitao nekoliko pitanja poput ''Kako ti roditelji?'', i oko 22h otišli nazad kući živeti svoj bedni mediokritetski život u kojem mu jedinu eventualnu promenu zna koja sažvakana rock pesma na radiju, ili bolji mesni obrok predstavljati.
Masni sektaši.