Čistačice u većim ustanovama ili firmama.
Sa’ će doći šuplji bataljon to da sredi...
Nekada je to bila grupa brkatih i četvrtastih žena sa malo ili nimalo razreda osnovne škole, koja je izgledala razulareno kao Čerkezi na odsustvu. Bile su naoružane metlama, kantama i drvenim motkama na čiji kraj je zakovana letva, pričvršćena za motku kosim letvicama (srpski zoger). Preko letve su stavljale mokre krpe i njima brisale podove. Koristile su široku paletu psovki i to uz ogroman brojem decibela (prvo imaš ton, posle dolazi slika). Kao kontrast toj slici, bile su njihove poštene duše i marljivost i imale su jednu veliku manu: nisu nikada kukale na svoj položaj, pa ni onda kada su po kancelarijama i WC-ima čistile sranja i bljuvotine kancelarijskih pacova posle proslava Nove Godine.
Danas je to gotovo izumrla vrsta. Danas postoje higijeničarke koje imaju duže nokte od manekenki, zahtevaju svu moguću 'hemiju' koju vide na TV reklamama, ne dotiču ništa što nije spakovano u sterilne kese i preskaču papiriće i odpatke po podu kao da su iz epicentra zaraze i stalno nešto zakeraju i gunđaju.
One nekadašnje su zvane šuplji bataljon jer su imale šupljinu svojstvenu svom rodu, a ove današnje imaju dodatnu u glavi.
