Dokaz da se vremena i sistem vrednosti neprestano menjaju. Pre 100- 200 godina neko bi bio ponosan sebe da nazove seljakom ( i Karađorđe je bio seljak ). U to vreme biti seljak značilo je biti ljudina, dobar čovek, domaćin... Pisanija srpskih realista, naročito Glišića, doprinela su ovom imidžu. ( Patrijarhalna porodica, jedinka nalazi sigurnost u istoj, itd itd. Uglavnom su ova dela su pisana na fazon izreke " Što je babi milo, to joj se i snilo. " ) U današnje vreme, nazvati nekog seljakom automatski projektuje sliku neuglednog čičice koji cuga rakiju ko vodu dok vozi traktor na kome iznosi prosečno 15 kila zemlje s njive na put, sve to dok iza njega sedi krezava starija gospođa s cegerom u rukama. To je standard iz ruralne sredine. U urbanoj sredini, seljacima se nazivaju oni koji pljuju u šake da bi zalizali kosu, osobe s toliko kajli oko vrata da se ne vidi kravata, i slušaju maloazijsko zapevanje povezano sa grčko- bugarskim ritmovima...
Ko zna, možda će se nazivi " inteligentan " i " intelektualac " kroz 200 godina koristiti za označavanje nečeg primitivnog i nazadnog...
