Način prenošenja informacija u vreme kad je većina stanovništva bila nepismena ili nije imala mogućnosti da zapisuje informacije u trajnijoj formi. S oca na sina, od dede do unuka, informacije su prenošene u dugim zimskim noćima uz svetlost vatre sa centralnog ognjišta u kući jer su sveće bile skupe, a ADSL još nije postojao. Iz godine u godinu, unuci su rasli uz junačke priče, učeći sve podatke o svojoj porodici i poreklu kako bi ih mogli preneti svojim potomcima za nezaborav.
Dete: Mama, kako to da ti i tata imate dva rođendana, a ja i seka samo po jedan?
Majka: Znaš sine, nekad su u Srbiji pisali datum rođenja po pravoslavnom kalendaru u crkvene knjige jer državnih matičara nije ni bilo, a onda su te informacije prevodili u novi kalendar pa su uveli različito...
Otac: Ma, kod nas se u selu datum rođenja prenosio usmenim predanjem, kad porasteš da siđeš u grad i sam se prijaviš. Mene kad su poslali rekli mi da kažem matičaru da imam pet godina i da sam rođen kad se brao kukuruz...
