Naš jezik ima jedan od najljepših i najrazvijenijih akcenatskih sistema na svijetu. Kod nas su akcenti razvijeniji nego kod Italijana, čiji je jezik poznat po melodičnosti. Imamo 4 akcenta: kratkosilazni, kratkouzlazni, dugosilazni i dugouzlazni, plus postakcenatske dužine.
Kao što im i ime kaže postakcenatske dužine su duže izgovoreni slogovi koji se nalaze nakon akcentovanog sloga u riječi. Nekada nakon akcentovanog sloga može da se javi i više postakcenatskih dužina, npr.
poLIcaajaacaa, oMLAdiinaacaa, djeVOjaakaa.
Karakteristično je da su se na ekavskom području postakcenatske dužine skoro sasvim izgubile. To daje poseban šmek beogradskom govoru koji tako djeluje brz i urban. Međutim to nije ispravno. Ipak, ne izjednačavam ispravnost sa ljepotom i tvrdim da mi beogradski govor jako lijepo zvuči pod uslovom da nije "ufuran".
S druge strane na ijekavskom području su se postakcenatske dužine očuvale, ali takav govor mnogima u Srbiji para uši, iako je potpuno ispravan. Oni takav govor nazivaju otezanjem.
Ali, postakcenatske dužine su nekada neophodne da bi se razlikovale pojedine riječi:
KAmen - napravljen od kamena
KAmeeeen - mali komad stijene, ili vrsta građe
