Džiber

Reč je o antropološkom fenomenu s’kraja 20. i početka 21. veka. Na evolutivnoj lestvici predstavlja korak unazad u razvoju čoveka i civilizacije uopšte. Po fizičkoj građi pripada ruralnom tipu čoveka, dok mu je prebivalište po lokaciji gradsko, što u njihovom slučaju ne znači ništa. Prepoznaje se po snažnoj fizičkoj konstituciji, mada se u skorije vreme, istina u daleko manjem broju primećuju i sitniji primerci. Zauvek zarobljen između ruralnog i gradskog, nikada prilagođen, levitira između livade i metro stanice, trudi se da na svaki način prkosi gradskom načinu života, maštajući o stadu ovaca. Komunikacija je sirova, bez suvišnih detalja, sažeto i glasno. Sila je glavni argument. Osobe sa kojima ne deli isto mišljenje uglavnom mrzi, a verovatno iz nemogućnosti shvatanja. U principu neotesani i neobrazovani, ali ipak puni sebe, ne pokazuju želju za opštim napredovanjem, već se prepuštaju struji, te su iz tog razloga pogodni za medijsku manipulaciju. Stalni čitaoci i gledaoci raznih trivijalnih časopisa, odnosno televizijskih “realnih”emisija, upijaju svaki kadar ili odštampanu reč. Kao poštovaoci glamura, vole skupe i sjajne stvari, spajaju nespojivo. Ljubitelji lakih devojaka, cenjenih automobila, skupih pića, teških droga, jet-seta uopšte, smatraju sebe "elitom". Mogu se videti u velikom broju duž splavova, gde kao što su nekada na pijaci odmeravali krave, sada gledaju u žene koje se utrkuju koja će naći nekoga sa boljim konjem. Primećeno je da njihova populacija u porastu, čineći tako, ako ne sad, a onda svakako u skorijoj budućnosti, najznačajniji deo stanovništva.