Endemska veština srpskih glumaca, pa, implicitno i svih srpskih jebača. Dok se u stranim filmovima u scenama seksa glumci pokorno skidaju i pokazuju zadnjicu, ili, u najmanju ruku, režiser pravi rez kako bi spasao glumce od pokazivanja bolnog ograničenja koje ih tera da prilikom seksualnog čina skinu gaće a film još bolnijeg ograničenja zvanog +16, dotle srpski glumac ponosno nasrće na srpsku glumicu u punoj ratnoj opremi, ne brinući pri tome ni o gaćama, štofu ili teksasu, šlicu ili dugmićima niti bilo kojoj drugoj prepreci. I, da ne bude zabune, to ne znači da je močuga prosečnog srpskog glumca toliko tanka da može da se provuče kroz dva-tri sloja gustog tkanja već da su srpski glumci prirodno obdareni veštinom astralnog projektovanja polnog organa izvan toplog gnezda donjeg veša. Srpske glumice, doduše, ženskom slabošću ograničene, povedene zapadnom modom, moraju da se ogole, što im njihove kolege srpski glumci omogućavaju, sa gnušanjem cepajući čarape i gaće i zadižući suknje, iako bi njihova veština mogla da prevaziđe i tu prepreku te da omogući prosečnom gledaocu srpskog filma prizor potpuno obučenog seksa.
