Tokom 90-ih vrlo popularna među seoskim fudbalskim timovima širom Srbije. Zasniva se na jednom igraču koji stoji iz odbrambene linije, tzv. libero (ili u narodu poznato kao presretač), zadnjeg veznog i četiri vezna igrača. Grafičkim prikazom neodoljivo podseća na dva parčeta baklave.
Naime, presretač služi da pokupi ono što "kokači" promaše. Presretač je obično niski brzi igrač koji retko maši potkolenicu ubojitog "špica". Kokači su dva centralna beka u timu koji služe tu da izbiju svaku loptu koja im dođe bez mnogo razmišljanja. O razmišljanu bekova nećemo trošiti reči.
E sada, uloga igrača između odbrambene i vezne linije nikada nije ustanovljena, mada ni igrači na toj poziciji nisu poznati po nežnosti. I sada se dolazi do veznog reda. Na bokovima se nalaze krila, najbrži igrači, koji bi da nema aut-linija trčali po okolnim njivama a u sredini su dve "polutke". To je pozicija o kojoj se prepričavaju mitovi. To su igrači koji se ne prljaju ne uklizavaju, nemaju odbrambenih zadataka, jedini njihov zadatak je da budu lepi i da se "igraju fudbala". Sve u svemu skladna celina sa jednim jedinim ciljem, a to je da se ne primi gol.
