То није аргумент. Спекулација. О чему ти причаш?

Узгред
da je od 2, opet nas ne bi bilo.

срамота.

Spekulaciju sam u postu zaveo kao palamuđenje

Bolje se vi zapitajte OD KADA je sve to nastalo? Gde je početak vremena? Šta je bilo prvo?

Naravno, pokušavajući da dobijete odgovore na ova pitanja, zapašćete u teške anomalije.

E tu fizika mož da ga duva. Već je samo bitno mišljene filozofa, koji su po difoltu neshvaćeni.

Опрости што сам погрешно схватио да је молекул од 2 атома кисеоника погубан за живот на Земљи.

Опрости што сам погрешно схватио да је молекул од 2 атома кисеоника погубан за живот на Земљи. Слагала ме багра у основној.
Жив био.

Navešću samo jedan primjer, ozon, molekul od 3 atoma kiseonika. Da je molekul od 4 atoma kiseonika, ne bi bilo nas, da je od 2, opet nas ne bi bilo.

Tačno je, da postoje SAMO standardni molekuli kiseonika od dva atoma (koje udišemo, i koji su BTW neophodni za život) možda nas ne bi bilo jer je za život potreban, pored kiseonika i troatomni ozon koji štiti od UV i još ponekog zračenja.

Evo da nacrtam... Da je zemljin štit, ozon, sasvim slučajno molekul od 2 atoma kiseonika, nas ne bi bilo. Broj atoma je nebitan, može biti 5, 6, 9, 1234, NEBITNO, broj 2 je slučajno naveden. Brate, kad čitaš pokušaj shvatiti, živ ti meni bio.

За живот није потребан озон. Мислим да га у време "наводног" настанка живота није ни било. Живот је настао у води, где је имао заштиту од сунчевог зрачења и без озона. Чак и да сада нестане скроз, у океанима би живот могао да настави даље. Вероватно и у земљи.

Bar ne na nekim RELATIVNO malim dubinama.

Robert Džastrou (1925-2008) bio je naučnik besprekornih kvalifikacija. Bio je osnivač i bivši direktor NASA-inog Instituta Godard za svemirska istraživanja, profesor atsronomije i geologije na Univerzitetu Kolumbija (Nju Jork), profesor geologije na Koledžu Dartmut i načelnik Instituta Maunt Vilson, koji rukovodi svjetski poznatom Opservatorijom Maunt Vilson u Kaliforniji. Bio je primalac nagrade Artur Fleming za izvanrednu službu u američkoj vladi, medalje Univerziteta Kolumbija za izvrsnost i NASA-inu medalju za izuzetno naučno dostignuće.
Profesor Džastrou je takođe bio plodan naučni pisac, posebno u astronomiji, kosmologiji i istraživanju svemira. Nije oklijevao da kaže šta misli, posebno kad se radi o otkrićima koja su bila neugodna za naučnike i njihove ne-previše objektivne reakcije na ta otkrića.
Njegovi komentari govore mnogo o stavovima – i ponekad otvorenoj pristrasnosti – koju su neki naučnici imali protiv mogućnosti postojanja Tvorca. Iako je lično bio agnostik, primjetio je da naučna otkrića i Knjiga Postanka imaju mnogo više zajedničkog nego što su mnogi od njegovih kolega bili spremni da priznaju (naglašavanja dodata u sljedećim citatima).
„Astronomski dokaz Početka stavlja naučnike u nezgodan položaj, jer vjeruju da svaka pojava ima prirodan uzrok, i da svaki događaj u svemiru se može objasniti prirodnim silama, koje djeluju u skladu sa prirodnim zakonom. Ipak, nauka ne može naći silu u prirodi koja bi mogla biti odgovorna za nastanak univerzuma; i ne može naći dokaza da je univerzum čak i postojao prije tog prvog trenutka. Britanski astronom E.A. Milne je pisao: ’Ne možemo ništa predložiti kakvo je bilo stanje stvari u početku; U božanskom djelu stvaranja Bog nije opažen niti je imao svjedoka’“ (The Enchanted Loom: Mind in the Universe, 1981, p.17)
„Naučnici nemaju dokaza da život nije rezultat čina stvaranja, ali njih pokreće priroda njihove profesije da traže objašnjenja porijekla života koje leži unutar granica prirodnog zakona. Oni se pitaju: ’Kako je život nastao iz beživotne materije? I kakva je vjerovatnoća da se to desi?’ I na njihovu veliku žalost nemaju jasan odgovor, jer hemičari nikad nisu uspjeli da reprodukuju eksperiment prirode nastanka života iz nežive materije.
Naučnici ne znaju kako se to dogodilo, i, štaviše, ne znaju mogućnost njegovog nastanka. Možda je mogućnost veoma mala, i pojava života na Zemlji je događaj čudesno male vjerovatnoće. Možda je život na Zemlji jednistven u svemiru. Nijedan naučni dokaz ne odstranjuje tu mogućnost.“ (isto, p.19)
„Ideja da je svemir postao kroz eksploziju... se često zove teorijom Velikog Praska... Bio je to doslovno trenutak stvaranja. Ovo je neobično biblijski pogled na stvaranje svijeta. Detalji priče astronoma se mnogo razlikuju od one u Bibliji; posebno, starost svemira se čini da je znatno veća od 6000 godina iz biblijskog izvještaja kao što se obično pogrešno razumijeva – Biblija ustvari dozvoljava stvaranje koje je znatno starije od toga; ali su astronomski i biblijski izvještaj o stvaranju slični u jednoj stvari. Postojao je početak, i sve stvari u svemiru vode porijeklo iz njega“ (Journey to the Stars: Space Exploration: Tomorow and Beyond, 1989, p.47).
„Sada vidimo kako astronomski dokazi vode biblijskom pogledu na postanak svijeta. Detalji se razlikuju, ali su suštinski elementi u astronomskom i biblijskom izvještaju iz Postanka isti: lanac događaja koji vodi do iznenadne i trenutne pojave čovjeka u određenom trenutku, u bljesku svjetlosti i energije. Neki naučnici nisu sretni sa idejom da je svijet postao na ovaj način“ (God and the astronomers, 1978, p.14)
„Teolozi su generalno oduševljeni dokazom da je univerzum imao početak, ali astronomi su neobično uznemireni. Njihove reakcije daju zanimljivu demonstraciju kako naučni um – po svoj prilici veoma objektivan – reaguje kada dokazi koje nauka otkrije vode sukobu sa elementima vjere u našoj profesiji. Ispada da se naučnik ponaša na isti način kao i mi ostali kada se naša uvjerenja sukobljavaju sa dokazima. Postajemo iritirani, pretvaramo se da sukob ne postoji, sakrivamo ga ispod besmislenih fraza“ (isto, p.16).
„Postoji čudan krug osjećanja i emocija u ovim reakcijama (naučnika na dokaze da je svemir imao svoj početak). Ona dolaze iz srca, dok bi mi očekivali da rasuđivanja dolaze iz mozga. Zašto?
Mislim da je dio odgovora u tome da naučnici ne mogu da podnesu pomisao na prirodnu pojavu koja ne može biti objašnjena, čak i sa neograničenim vremenom i novcem. Postoji neka vrsta religije u nauci; to je religija osobe koja vjeruje da postoji red i harmonija u univerzumu. Svaki događaj se može objasniti racionalno kao ishod nekog prošlog događaja, svaka posljedica mora da ima svoj uzrok; nema Prvog uzroka...
Ova religiozna vjera je narušena otkrićem da je svijet imao početak pod uslovima u kojima poznati fizički zakoni ne vrijede, i kao posljedica sila ili okolnosti koje ne možemo otkriti. Kad se to dogodi, naučnik gubi kontrolu...
Zamislite ogromnost problema. Nauka je dokazala da je univerzum nastao eksplozijom u određenom trenutku. Ona pita: koji uzrok je proizveo ovakav efekat? Ko ili šta je stavilo materiju i energiju u svemir? Da li je svemir stvoren iz ničega, ili je sastavljen od postojećeg materijala? I nauka ne može da odgovori na ova pitanja...“ (isto, pp. 113-114).
„Razumno objašnjenje o eksplozivnom nastanku našeg univerzuma može postojati; ali ako postoji, nauka ne može pronaći to objašnjenje. Potraga naučnika za prošlošću okončava se u trenutku stvaranja. Ovo je izvanredno neobičan razvoj događaja, kakav niko nije očekivao osim teologa. Oni su prihvatili riječ Biblije: U početku stvori Bog nebo i zemlju...
Mi bismo voljeli da nastavimo ovu istragu dalje u prošlost, ali prepreka ka daljem napretku čini se napremostiva. To nije pitanje rada još jednu godinu, još jednu deceniju, novog mjerenja ili nove teorije; u ovom trenutku se čini da nauka nikad neće podići zavjesu sa misterije stvaranja. Za naučnika koji je živio u u svojoj vjeri u moć razuma, priča završava kao ružan san. Prešao je preko planina neznanja, upravo treba da pređe najviši vrh, i dok se prevlači preko posljednje stijene, pozdravlja ga grupa teologa koji su tu sjedili već vijekovima“

Postojao je početak, i sve stvari u svemiru vode porijeklo iz njega“ (Journey to the Stars: Space Exploration: Tomorow and Beyond, 1989, p.47).
„Sada vidimo kako astronomski dokazi vode biblijskom pogledu na postanak svijeta.

Postoje dokazi da je sa naučne strane gledišta Biblija najbliža istini postanka.

A šta ako je svijet nastao prošlog četvrtka?

Шалабајзеру, не можеш доказивати своју тврдњу, нападањем друге.

Чекај, као референцу истинитости библије узимаш научне податке, скупљене од стране научника, и онда наводиш текст који који блати те исте научнике?

„Teolozi su generalno oduševljeni dokazom da je univerzum imao početak, ali astronomi su neobično uznemireni. Njihove reakcije daju zanimljivu demonstraciju kako naučni um – po svoj prilici veoma objektivan – reaguje kada dokazi koje nauka otkrije vode sukobu sa elementima vjere u našoj profesiji. Ispada da se naučnik ponaša na isti način kao i mi ostali kada se naša uvjerenja sukobljavaju sa dokazima. Postajemo iritirani, pretvaramo se da sukob ne postoji, sakrivamo ga ispod besmislenih fraza“ (isto, p.16).
„Postoji čudan krug osjećanja i emocija u ovim reakcijama (naučnika na dokaze da je svemir imao svoj početak). Ona dolaze iz srca, dok bi mi očekivali da rasuđivanja dolaze iz mozga. Zašto?
Mislim da je dio odgovora u tome da naučnici ne mogu da podnesu pomisao na prirodnu pojavu koja ne može biti objašnjena, čak i sa neograničenim vremenom i novcem. Postoji neka vrsta religije u nauci; to je religija osobe koja vjeruje da postoji red i harmonija u univerzumu. Svaki događaj se može objasniti racionalno kao ishod nekog prošlog događaja, svaka posljedica mora da ima svoj uzrok; nema Prvog uzroka...
Ova religiozna vjera je narušena otkrićem da je svijet imao početak pod uslovima u kojima poznati fizički zakoni ne vrijede, i kao posljedica sila ili okolnosti koje ne možemo otkriti.

Овај делић најбоље показује сву смехотресност целог цитата. Као да је рекао:
-Камере су показале да је лопов црнац и изнад 1,5м висине.
-Јесам вам рекао да ме Мајкл Џордан опљачкао!

Jovo da te pitam nešto, da nisi ti možda pop ili neki kaluđer ili vladika glavom i Bradom?