Dvočasovna retrospektiva domovinskog rata. Uobičajni žanr vuče na teški socrealizam iz Titovog vremena, naravno prilagođen današnjem vremenu (ubačeni su propali ratni heroji, mudri pijani Dalmoši, pajdomani i još pajdomana).
Ima neke sličnosti sa srpskim filmom, jer se radnja svodi na likove koji cirkaju i puše buksne u kraju, rečnik im se svodi na pušenje kurca, jebanje majke i obedovanje govana, doduše bez Sergeja Trifunovića u glavnoj ulozi. Nosioci radnje su glavni junak kome su Srbi roknuli ćaleta i njegov stariji burazer, koji je ostao invalid jer je nagazio na srpsku minu marke "Prvi Partizan Užice". Neizostavni karakteri su takođe, glavni mafijaš negativac kome je keva Srpkinja, najveći pajdo, čiji ćale se još uvek kune u staru Jugu, i neki čist Hrvat izdajnik, koji sarađuje sa Miškovićevom filijalom Delte, za trovanje hrvatske mladeži sintetičkim drogama, iz pogona u Velikoj Plani. Slaganje scena je jednostavno. Kombinacija pucanja u venu, pevanja Dinamovih pesama, flešbekova o ćaletu koga su kod Siska zaklali četnici, mahanje šahovnicama, humorističkih scena (gde je jedino smešno to što je neko nekome opsovao majku četničku), i finalnog pucanja u venu, gde režiser u krupni plan ubacuje špric na kojem piše "Zdravlje Leskovac". Tu su ponekad i jedan do dva lika, koji gle čuda, nemaju nikakve veze sa Srbima. Oni obično sviraju neki pank, samo vare, ne pucaju se u venu, a ostali ih prozivaju da su četnici. U filmovima slabijeg kvaliteta, glavni junak rokne srpskog dilera, burazeru i kevi kupi stan na trgu Bana Jelačića, nađe ribu, i sa njom se odseli u Sidnej. U ovim realističnijim, glavni junak overi u javnom VC-u od srpskog pajda, a na sa'rani mu svira "Heroj ulice" od Prljavog kazališta.
* Gore navedeno je generalizacija. Definicija je napisana iz revolta, zbog jajaretina iz komisija za domaće filmske festivale, koje redovno nagrađuju osrednje ili vrlo loše filmove, i time se bezpotrebno uvlače u dupe našim dragim susedima.
Ono sto su nekada hrvati snimali,sa srpskim glumcima,srpskim reziserima,srpskim scenaristima,a zvao se hrvatski samo zato sto se snimao u Zagrebu,Splitu ili Puli i zato sto su sporedni glumci ili statisti bili hrvati!
Filmovi koje su snimali bez srpskih glumaca,ni hrvati nisu hteli da gledaju,pogotovo komedije u kojima se ,verovatno trude da razvijaju katolicki smisao za humor,koji je toliko dosadan,da ti posle takve komedije ,dodje da dignes ruku na sebe.Daleko od toga da u Hrvatskoj nema dobrih glumaca,ali oni mogu da zablistaju samo u nasim filmovima....
Ovo sam ,naravno,generalizovao,ali je istina tu negde...
Film u kome su svi Hrvati pesnici, slikari ili istoričari umetnosti, a svi Srbi vojna lica. Ako nisu vojna lica onda su bodi bilderi ili imaju neko slično agresivno zanimanje
Kako je počeo rat na mom otoku
Duga mračna noć
Cetverored
