Kad u smrdljivom hodniku beogradske bolnice, punom iznemoglih pacijenata koji satima, pod upišanom svetlošću golih sijalica, čekaju milu doktorsku ruku da ih pomiluje i odagna boli, u isparenjima seljačkih gunjeva i apatiji osoblja koje se gurka kroz tu masu, pred tebe stane vremešna tetka sa jakim rukama i mesnatim obrazima, ućebane kose... sa ogromnim belim grudima sapetim u bluzu sa čipkanom završnicom.
veliki plus i zahvalnica na inspiraciji:)