Nevini performans koji izvodi razigrano dete predškolskog uzrasta u trenucima dosade, jer su roditelji okupirani vestima o najnovijem napadu bombaša samoubice, prerušenog u prodavačicu kajmaka na pijaci u jugositočnom delu Kabula. Dok mališan veselo trčkara po kući, vešto izbegavajući nameštaj u stilu najvećih majstora skijanja, neretko se desi da se malo zanese, tako da, kao i u pravom slalomu, strada poneka "kapija", najčešće ručnorađena vaza koju je mama donela u miraz, urna sa babinim pepelom ili Titova mermerna bista - poklon ocu na ime doprinosa očuvanju bratstva i jedinstva. Na kraju, mali Alberto Tomba dobije navezenu guzicu i plačući ide na spavanje.
-Zum, zum, svuuuš, tata, mama, vidite, ja sam Aleberto Tomba, svuššš....tras.
-Kuku, razbio si urnu sa bakinim pepelom. Gde je onaj prut!? ( u sebi: Matora veštice ( svekrva ), konačno si dolijala )
