Ljudi koje život nije mazio. Lica tužne grimase, grudi bolnog srca, sjetni pogled u vodokotlić, par sekundi njihovog života odlazi u nepovrat zajedno sa žutom tekućinom. Graška znoja sa napaćenog čela pašće na pločice. Označiće kraj... Kraj jednog pišanja.
E sad, sve bi tu bilo normalno da glavni junak, nakon te operacije, ne okrene svoju napaćenu glavu prema ogledalu i ne krene da pere ruke. Prati ruke nakon dodirivanja svog penisa, jednako je nepoštovanju istog. Da li je moralno oprati ruke nakon dodirivanja onoga što je majka vašeg djeteta držala u ustima? Naravno da nije. Sa etičke tačke gledišta, vi ste moralni patuljak, koji se gadi onoga iz čega se ispilio. Sledeće bi vjerovatno bilo pranje ruku nakon trljanja sopstvenih bradavica. Nonsens.
Mlaz vode oprao je i poslednje bakterije sa ruku. Postale su žrtva čovječije bezumnosti. Još par hiljada njih u nizu, koje su pale u ime ljudske gluposti. Tužno je uzdahnuo i zakopčao šlic. Svaka nada za njega odavno bješe izgubljena.
