Čovek čiji je jedini životni cilj da nema ni jedan.
Parazit hedonista, džebalebaroš, sposoban samo za trpanje hrane u sebe i bitisanje ekvivalentno ćelijskoj organeli, sultanovom sinu jedincu sa prikrivenim fiksacijama ka bujnim muškim brkovima zatvorenom u ćaletovom haremu, vegeterijanskoj pici na meniju brze hrane, feriju sa mirisom limuna u studentskoj jazbini.
Na lestvici stvorova kojima je dopušteno da žive ubedljivo poslednji, zadovoljan sa ravnom linijom kojom mu egzistencija teče, ograđen od svakog napredovanja, zatvoren za bilo kakav priliv informacija. Ignorancija na delu, nesastavljenost sa ikakvim vidom normalnog dejstvovanja.
Sleng nastao komparacijom sa ovnom koji se ležerno baškari i tovi po pašnjacima u blizini manastira, bezbrižan, pase travu i kulira.
-E, o'š da zovemo Brkicu, malo da opičimo fudbalicu, pa posle da gledamo tekmu?
-Tog manastirskog ovna da zovem?! Niti zna špicom da ubode loptu, a kamoli da prati fudbal, verovatno sad grize batak i gleda "Srećne Ljude" na ju tubu.
