Sportski sleng koji se najčešće koristi kako bi se najboljem pojedincu ekipe pronašlo opravdanje za loše odigranu partiju. Od ostalih se to i očekivalo ali ne i od njega jer on ipak ima neko ime, pa je glupo da se, kao za druge, kaže kako je dotični lumpovao cele noći ili pak priznati da mu manjka talenta ili da mu jednostavno puca kurac za tim. Koristi se naširoko i van terena.

Genetski urođeni optimizam ovog podneblja, koji se obično nije potkrepljen realnim sledom događaja.

- Sindrom koji najviše dolazi do izražaja kada reprezentacija oboljelog igra fudbal.
Ovaj sindrom je relativno česta pojava i ima određene simptome koji ga karakterišu.
- Prvi simptom je blagi zaostatak u intelektualnom razvoju oboljeloga. Taj se zaostatak najbolje primjeti u pubertetu kada osoba, nesposobna da se intelektualno dokaže, radi stvari koje su nesigurne za zdravlje zbog dokazivanja.
- Drugi simptom je nasilničko ponašanje na dan utakmice koje se ispoljava u više slučajeva:
1. Kada neko spomene državu ili reprezentativca oboljeloga u negativnom kontekstu - prijetnja i u težim slučajevima fizički konflikt.
2. U slučaju gubitka utakmice osoba sa SJP prelazi u jako nasilničko ponašanje koje se iskazuje u obliku vandalizma te nasilja nad pripadnicima protivničkih navijača.
- Treći simptom je konzumiranje velike količine opojnih sredstava, jer mu je potrebna dodatna motivacija i energija u slučaju da se desi ijedan od prethodno navedenih primjera drugog simptoma.

- Ovaj sindrom je karakterističan za pripadnike muškog roda, ali u slučaju pojave kod ženskog roda njegovi simptomi su mnogo više izraženi i primjetni.
Postoji još mnogo simptoma SJP koji su manje primjetni ali ukoliko uočite jedan od prethodno navedenih većih simptoma, ponašajte se prema oboljelom sa oprezom jer imaju nepredvidivo ponašanje.

Trener Srpske fudbalske reprezentacije i čovek sa "personalitijem". Toliko su ga svi poštovali kao igrača da ga do te mere pljuju u sadašnjosti. Kvalitetan tim poput Estonije je preokrenuo rezultat i to u sred Beograda. 1:3 ! Al' dobro i to može da se istoleriše. Ono što ipak ne može je njegov seljački kez. Nabaci ga svaki put kad se zbuni u sred rečenice . Na svakoj konferenciji za štampu tuc-muc govor, novinari puni pitanja al' ne žele da ih postave jer ne bi bili zadovoljni odgovorom.

Skup sportista, među kojima lupom mogu da se traže studenti.

Najgori stepen izbedačenosti. Poza gde su obe ruke nalakćene na stolu a šake stavljene na glavu uz izgubljeni pogled u čaši pića. Ako vidiš nekog u takvoj situaciji, ili mu pomogni ili jednostavno beži.

Jednim grande lošim potezom ili nizom manjih, ali takođe loših poteza, učiniti da nešto što je bilo sigurna stvar i nešto čija je rezolucija već bila sigurica, upadne u reon mož' biti, al' ne mora ili vađenje fleka reon.

Od gotovog praviti veresiju.

Fudbaler sposoban da postigne pogodak glavom.

Početak navijačkog slogana sa više završetaka, a samim tim i posledica. Praćen je ritmičkim poskakivanjem i skandira se uglavnom na sportskim takmičenjima, a ponekad i na političkim skupovima, mitinzima ili kontra-mitinzima.

Varijacija je mnogo:

... Cigan

Večiti derbi. Skaču momci i devojke u crno-belom. Za to vreme, momci i devojke u crveno-belom nepomično stoje, zvižde, pokazuju srednji prst i/ili golo dupe u pravcu iz kojeg dolazi buka, a i sami se dernjaju se na sav glas spominjući bližu i dalju familiju svim pripadnicima protivničkog tabora. Ostali - prijatelji sporta, pokušavaju da se skoncentrišu na ono zbog čega su i došli na utakmicu - praćenje iste.

...Grobar

Copy/Paste prethodnog pasusa, uz zamenu mesta terminima "crveno" i "crno".

...Hrvat/Šiptar/Peder

Vrlo popularan slogan kada neki naš sportski kolektiv igra protiv hrvatskog, albanskog ili (ne daj Bože) pederskog tima, mada je ponekad krajnje nebitno iz koje zemlje dolazi protivnik ili koje je seksualne orijentacije. Takođe, na utakmicama koje igra reprezentacija Srbije u većini popularnih kolektivnih sportova u nas (osim odbojke, tamo je publika kulturiška), kada počne gorepomenuto skandiranje, skače ili poskakuje 95% prisutnih gledalaca. Onih 5% preostalih rizikuje pesnicu u glavu ili bubrege od zanesenih skakača uz zapaljive komentare tipa 'vidi ga br'te Ustaša/Šiptar/Peder', 'udri govno mamu mu jebem' ili 'a neš' skačeš, a... da ti pokaem, a?' i slično.

Domaća serija o prvom svetskom prvenstvu u fudbalu u Montevideu 1930 godine. Lepo ispričana pričica nekom se sviđa nekom ne, ali bila bi mnogo lepša da nema tužnog, jezivog, bolesnog i morbidnog lika - Stanoja, izmišljenog na ovaj način bez ikakve potrebe.

Stanoje je siroče invalid iz Beograda koji se dvadesetih godina motao oko beogradskih fudbalera. 1930 godine je krenuo na put za Montevideo sa reprezentacijom Jugoslavije kao slepi putnik. U Montevideu je upoznao hrvatskog emigranta Miljenka Paka Pakoša, električara i sitnu jajaru koji ga je usvojio jer svoje dece nije imao.

E sad, završi se prvenstveno i reprezentacija krene kući, a Stanoje ostane u Montevideu.

Svaka epizoda serije počinje prikazom Stanoja koji je sve stariji, a i dalje bolesno opsednut ovim ljudima i ovim događajem. Prolaze godine, prolaze decenije, Stanoje dobija ćerkicu i postaje vlasnik restorana, ali i dalje ima sobu punu slika, opreme i rekvizita sa svetskog prvenstva 1930 i reprezentacije Jugoslavije, medijski prati živote reprezentativaca i kako koji umre okači crnu traku na sliku. Poslednja epizoda počinje kačenjem trake na sliku Aleksandra Tirnanića, poslednjeg preminulog reprezentativca, a završava se smrću samog Stanoja.

Ovako smišljen Stanoje je nepotreban, nerealan i morbidan i prilično kvari ovu priču

Onaj udarac koji se uvek maši.

Favorizovanje određenih sportista zbog kojih mi presednu uspesi onih reprezentativaca koji su nešto uradili (valjda im nije dovoljno što je sve ostalo već preselo zbog javljanja o kriminalu, ekonomiji i ostalim zbivanjima za lep san)

Naš narod je poznat po tome što se krsti za svaku začuđujuću pojavu. Dobro, ne svi Srbi, daleko od toga, ali veliki deo naroda to praktikuje. Sve je to praćeno rečima "iju", "pu pu", sa brzim kršćenjem (tri puta, naravno).

Napredniji oblik toga, odnosno, još veće isčuđavanje (kada nas nešto baš zaprepati/začudi/na čudan način obraduje) je kršćenje praćeno rečima "da se krstim i levom i desnom". Pošto se hrišćanski svet krsti desnom rukom, onda shvatate da je ta izjava data pod utiskom nečega zaista nesvakodnevnog.

Najnapredniji oblik začuđavanja je "da se i nekršteni krste" odnosno, da čak i nekrštene osobe (ateisti ili vernici koji nisu kršteni) ne mogu ostati ravnodušne na ono čemu su upravo bile svedoci.

Izraz koji se koristi za nešto odrađeno brzo i direktno poput strele odapete iz luka.
Uglavnom je izraz koji se koristi za opisivanje nečijeg tutnja, ali može i za bilo koju radnju koja je odrađena brzom brzinom.

Sportski izraz. Koristi se za opis dugog niza utakmica bez pobede, postignutog gola, utakmice bez primljenog gola itd. Često ga upotrebljavaju komentatori na početku same utakmice, odnosno u najavi prenosa koji sledi...

Ideal svim alkosima,najgrlatiji u kafani.
Čvrst oslonac svakog lokala koji drži do sebe,na njega i njegovu ekipu otpada 50% pazara.
Sa gazdom su na prst u dupe,imaju svoju rubriku u knjigi šanka,njima ne sme da manjka.
Pije i s parama i bez para,zavrće ture za celu kafanu,povod mu ne treba,ali isto tako i prima čast od običnog sveta.Ako je slučajno gladan,gazda trči u mesaru da se naseče nešto za nabosti,da bolje klizi.
Njegovi politički stavovi se poklapaju sa stavovima bratije koja se skuplja kod trule kobile(šanka),pod fenjerom.Ne čita novine,jer pederi lažu,na teveu gleda samo prenose kad igra reprezentacija,informiše se na izvoru,ima svog čoveka u svakoj stranci u gradu.Može da ti završi šta god poželiš u opštini,sudu,inspekciji,ima drugare iz gimnazije(nije se dalje školovao) na položajima.
Potiče iz bogate građanske porodice sa pedigreom boema.Žene voli,nekoliko puta se tragično zaljubljivao,al su ga ostavljale i obavezno se sve udavale u beli svet,za neke mudonje koji nam kroje kapu.
Ima bar jednu jebaljku iz mladosti,koja je opšte poznata(glumica,pevačica..)a koju je on probijao na početku karijere.Uzor mladim kafanskim pripravnicima.Kada umre u lokalnim novinama do 40.dana izlaze čitulje sa njegovom slikom.Najveću šitulju daje gazda kafane u kojoj je obitavao,uramljuje je i stavlja iznad šanka na mestu gde je Šank majstor proveo radni vek.
Jednom rečju jednog dana kad porastem,oću da budem šank majstor,da se i meni dive!

Izraz kojim se оpravdava to što su navijači nekih nacija seljačine na tribinama!
To naravni nikako ne važi za naše navijače koji su u tim okolnostima huligani.

Više dođe kao vraćanje svih nas u prošlost nego definisanje nečega.

Nekada je to izgledalo ovako:
Čitava porodica se okupi, jer fudbalska reprezentacija brani obraz njihove otadžbine. Obično su to svjetska ili evrpska prvenstva. Ljetni dani, zamrače se prozori da svjetlost ne utiče na kontrast boja na TVu (obavezno proizveden u Ex-Yu), zavisno od starosne dobi ukućana pije se 'ladno pivo, guja rakijica ili kakav slabo razgrađeni sok za najmlađe. Urla se i skače po kući, psuju se članovi porodice onom ko propusti šansu da osvijetli obraz otadžbinske reprezentacije. Urla se kao da nas neko stvarno čuje. Em ono sunce prži kroz zastor, em atmosfera dok slušamo i gledamo glavu porodice kako se nervira, jer je on trenutno najbolji stručnjak, ali eto, zadesila ga druga sudbina. A onda kad se završi utakmica trk sa drugarima na livadu ili ulicu, i naravno, najjači lik uzima za sebe ime najboljeg strijelca sa utakmice.
Danas:
Haj-tek TV kojem ne smeta ni radijacija a kamoli sunčeva svjetlost. Fotelje koje nas masiraju i olakšavaju kičmene tegobe bolje nego kosmodisk. Gledamo blijedo u TV, eventualno neko dobaci neki komentar o nekadašnjoj i sadašnjoj reprezentaciji, navijačima, kakve boje im je dres sada a kakve je bio nekada. Kao da je ovaj ubrzani život i sve na dohvat iscrpilo energiju iz nas. Više nas ništa ne raduje, kao da odgledamo tu utakmicu jer odajemo počast nekadašnjem strastvenom navijanju. Život je postao siv i pored ovolikog šarenila, ili nas je baš to šarenilo zaslijepilo.

Igrač koji u 5 minuta odradi ono što njegovi saigrači nisu uspjeli u proteklih 85.

Uglavnom se svodi na korišćenje tuđica, kako bi izrazili svoju "inteligenciju", kao i dizanje protivnika u nebesa, budući da je poraz neizbežan.