Beli

Muslimani, pripadnici muhamedinske vere. Naziv nastao prostom korelacijom sa vrlo zastupljenom bojom odora pustinjske varijante pripadnika ove veroispovesti.

Isprva tek još jedna u paleti boja, izuzetno zastupljena što u arhitekturi što u umetnosti starog sveta, naposletku je traumatskim mehanizmom upregnuta u tesnu vezu sa brutalnom orijentalnom konfesijom; u podrobnijoj analizi simvoličke literature nailazi se samo na ovakve primere:

Belo - Islam. Nema dileme.

Bela kuga - postepena demografska zamena evropsko-hrišćanskog življa doseljenicima iz orijentalno-islamskih predela; svojevrsno demografsko odumiranje.

Četiri bele smrti - brašno, šećer, so i mast (ulje); u sadejstvu čine baklavu, tursku poslasticu, osmanskom vojnom silom proguranu u evropski gastronomski milje

Beli anđeo - odnosi se na detalj sa nadaleko čuvene freske "Mironosice na grobu Hristovom", a prema kontroverznoj teoriji, predstavlja čistotu duše konvertita koji se silom prilika ogrnuo prorokovim plaštom (preveo u Islam), no ostao u "duši i serdcu čist, najpre Srbin i ponajpre krstjan". Izraz "beli anđeli" se otud odomaćio kao kolektivan naziv, odmila nadenut, pripadnicima bošnjačkog entiteta u BiH.

Bijelo polje - lokalitet u Crnoj Gori. Naziv datira iz vremena prve kosovske bitke (1389.) kada je srpski velmoža Branković, podozrevajući poraz, u sred bitke napustio vojnu, te je čak do ovog mesta od Turaka bežao. Stignuvši, sa glavninom svojih snaga se razišao a svoje bele barjake je na tlo bacio kako ga ne bi ko prepoznao. Odatle seže etimologija malog crnogorskog gradića i prilično snažna heraldička asocijacija bele boje sa Islamom, to jest konkretno islamskom pobedom, iliti hrišćanskim, a naročito srpskim, slomom.
(...)